De samenleving worstelt met haar eigen complexiteit. Complexiteit die het resultaat is van onderling verwevenheid. Maatschappelijke problemen waar we geen toereikende antwoorden op hebben. Waar veel westerse samenlevingen op een hoog niveau van de schaal van maslow zitten en we in de onderzoeken naar geluksbeleving hoog scoren zien we bedreigingen op de lagere schalen van maslow. Economische onzekerheden gekoppeld aan politieke vraagstukken, opwarming, nieuwe virussen, robotisering, vluchtelingenstromen voeden ongerustheid: en waar de vraagstukken te groot zijn om voor een enkeling te bevatten noemen we die complex en hopen op technologische of wetenschappelijke vooruitgang. Het aanpassingsvermogen van de menselijke soort afgezet tegen de het geloof in vooruitgang.

We roepen op tot een andere manier van kijken en denken. In plaats van complexiteit als schaamlap voor zaken te gebruiken die we te moeilijk vinden om een oplossing te bedenken, zetten we de bril van eenvoud op. Het is ook een oproep om eenvoud als leidraad voor het nieuwe denken te maken. Niet om ingewikkelde problemen te bagatelliseren of gordiaanse knopen te doorklieven, maar om een bril op te zetten waarmee we naar de problemen van vandaag kijken. Geen ontkenning van de realiteit maar een manier van kijken naar de realiteit.